قهر
نگه دار به سوی من چه می کنی ؟
                    چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریبها
                   تو هم پی فریب من نشسته ای
 
 
به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا
                    که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
                      تو فال خود به نام دیگری زدی
 
 
برو برو به سوی او مرا چه غم 
                        تو آفتابی او زمین من آسمان
بر او بتاب ز آن که من نشسته ام
                         به ناز روی شانه ستارگان
 
 
برو بتاب ز آنکه گریه می کند
                     در این میانه قلب من به حال او

اگر به سویت این چنین دویده ام
                  به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
                 خیال عشق خوشتر از خیال تو
 
 
کنون که در کنار او نشسته ای
                    تو و شراب و دولت وصال او
گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد
                 تن تو ماند و عشق بی زوال تو 
دسته ها : ادبی - عشق - زندگی - شعر
چهارشنبه جهاردهم 12 1387
در این گذرگاه
 بگذار خود را گم کنم             در عشق   در عشق
  بگذار از این دم هم بگذرم      با دوست    با دوست
ای بهترین گلهای عالم !
            ای خوشترین لبخند هستی !
                        ای مهر و ماه من در این گذرگاه  
 

چهارشنبه جهاردهم 12 1387

 

ز عشق نا تمام ما جمال یار مستغنی ست

به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم

که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 


 

چهارشنبه جهاردهم 12 1387
 
آنکه رخسار تو را این همه زیبا می کرد
کاش از روز ازل فکر دل ما می کرد
یا نمی داد تو را این همه بیدادگری
یا مرا در غم عشق تو شکیبا می کرد

 
 
چهارشنبه جهاردهم 12 1387

تمام خانه پر از آفتاب خواهد شد

تمام خانه پر از آفتاب خواهد شد

دوباره برف و یخ کوچه آب خواهد شد

شکوفه ها به چمن دسته دسته خواهد رست

زمین پر از گل و عطر گلاب خواهد شد

بزن تو پرده به سویی و گرنه ای خوب همه

در انتظار تو دل ها کباب خواهد شد

دلا دعای فرج را بخوان که می دانم

دعای زنده دلان مستجاب خواهد شد

زلال سبز نگاهت عنایت ار بکند

سوال تشنگی ام را جواب خواهد شد

گل محمدی ار بشکفد به طرف چمن

دهان دوباره پر از شعر ناب خواهد شد

من این فراز شما را دوباره می گویم

تمام خانه پر از آفتاب خواهد شد

امیر علی مصدق

این شعر تازه ، که تو آخرین شماره مجله امان چاپ شده است ، تقدیم به همه شما دوستان گرامی .  

چهارشنبه جهاردهم 12 1387
بی تو
 
نه بوی خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها تسکینم کرد
چرا صدایم کردی ؟
چرا ؟
سراسیمه و مشتاق
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم
و نیامدی
نشان به آن نشان که
دو هزار سال از میلاد مسیح میگذشت 

شادروان حسین پناهی 

 
 
 
 
 
چهارشنبه جهاردهم 12 1387
X